Yes, na een paar jaar van me af schrijven is het me eindelijk gelukt: Ik heb een eigen disclaimer. Ikzelf wist het niet eens, maar blijkbaar is er in de hogere bestuurslaag van de club zwaar overleg geweest over hoe men zich moet verhouden tot de hersenspinsels van individuele leden, wanneer deze eenmaal aan het papier zijn toevertrouwd.

Enige jaren geleden schreef ik over een wedstrijd tegen Voleem. Voor wie wil lezen, het staat nog ergens verstopt in de krochten van de site. Het was een soort ode aan de boer. De eerlijke mens die zwijgend en zwoegend door het leven ging. In alle vroegte nog met de slaap in de ogen rijdend over de Wakkere Dijk. Op weg naar weer een dag ploeteren en prutsen op het land, tussen de melkkoeien en mestwagens. Geen protest van deze boer. Hij was puur, stond dicht bij de natuur. Het enige stof waar hij in stikte was die van het droge zand van zijn eigen land.

Polygoon, 

Hoe naïef kan een mens zijn? De laatste keer dat ik iets schreef eindigde ik met “Het enige waarvan we hopen dat het wegblijft, is het virus zelf”. 

Dit was het commentaar bij een doelpunt van Duitsland in de kwalificatiewedstrijd van afgelopen weekend. Hoe kan het ook anders. Het is Duitsland. Geen meter te veel, gewoon Deutsche Gründlichkeit .