De wereld is een strijdtoneel. Verassend? Nee, niet echt want dat is al tijden zo. Vanmiddag bijvoorbeeld toen ik bij mijn zoon ging kijken bij zijn hockeywedstrijd.
OK, wij vielen eerst aan en ik weet dat de tegenstander het recht op verdedigen heeft maar hé, waren de series aanvallen daarna echt proportioneel? Moest er met zo veel overmacht en geweld worden ingegrepen? Het was toch al snel duidelijk dat onze jongens te hoog waren ingedeeld en nooit konden winnen? Eindstand 1-14. Dat is wel een wat andere stand dan bij de Rugby-finale waar er na een gelijkwaardige en bebloede strijd de Springbokken met 1 puntje verschil met de wereldtitel vandoor gingen. Heerlijke en eerlijke sport.
Bij ons was het vrijdag avond qua resultaat hetzelfde als bij mijn zoon. Gewoon verloren, maar het gevecht was wel heel anders. Onze flanken waren bezet met eigen divisies, maar de stoottroepen in het midden ontbraken. Nou ja, eentje was er wel, maar durfde niet te spelen. Was bang dat hij met spierpijn of kramp richting Nepal zou moeten afreizen een dag later. Nu kan ik me wel voorstellen dat in te krappe vliegtuigstoeltjes het niet prettig kuitje rekken is, maar toch. Ik snap zijn voorzichtigheid ook wel, maar zelfs op een roltrapje van het vliegveld kun je uitglijden. Beetje risico nemen mag toch wel? Het zijn trouwens eerder de teamgenoten die kansen op blessures hebben wanneer Feije met een dubbele rietslag van midden naar buiten verplaatst om daar een haast onmogelijke bal alsnog te halen. Maar genoeg daarover. Wij kregen wapenleveranties van de bevriende natie. H3 had geen gevecht, dus kon het hun springbokken wel missen. Brent en Folkert lieten zich van hun beste kant zien. Folkert heet trouwens De Vries. Grappig; je ruilt Feije de Fries in voor een andere Vries. Je moet toch wat hebben om over te “skriuwe”. Jawel, ken je talen. Best verwarrend want Folkert blijkt een Groninger te zijn. Zijn partner is wel fries vertelde hij. Om de verwarring helemaal compleet te maken. Ik vergat steeds zijn naam, maar toen er telkens De Graaf door mijn hoofd schoot wist ik het weer. Deze Groningse Folkert was nog jong, leerbaar en kneedbaar. Brent nog veel jonger en beide mannen moesten nog geboren worden toen Feije al bij Wilhelmina balde. De tijd vliegt. Benieuwd of zij met dezelfde pijn in de knieën op de bank zitten als ik. Goed om te zien dat de oude Wilhelmina verjonging heeft. Misschien over een aantal jaren tijd om de club om te dopen naar Maxima of zo.
Een geweldig leuke en sportieve wedstrijd dus. Tegen de nummer 1 en nummer laatst van vorig jaar. Wie was wie? Doet dat er toe? Zij wilde niet promoveren en wij niet degraderen. Tsja, we leven in een vrij land dus mag je ook daar voor kiezen. Benieuwd wat de keuze van Ajax wordt aan het einde van hun seizoen.
Als ons strijdtoneel er de rest van het seizoen zo uit ziet hebben wij lol en pakken we onze punten wel mee. We kunnen vrede hebben met verlies, respect voor de tegenstander en scheids. En als we dus vrede kunnen hebben…. kunnen we het ook maken….toch?
Marty