Size doesn’t matter

Het is natuurlijk al een eeuwen oude discussie en de betrouwbaarheid van het antwoord hangt waarschijnlijk af van degene aan wie die vraag gesteld wordt.

Voor je het weet heb je de hele vereniging achter je aan. De hele? Jawel, de hele. De ene helft had liever gehad dat je het er niet over had, want anders worden de prestaties alleen aan de lengte toegeschreven, niet aan de kwaliteit. De andere helft vindt, voelt zich letterlijk te kort gegaan, want ze doen het er maar mee en goed ook.  Oké, ‘t-is nu niet bepaald dat we de nieuwe leden als feuten op het hoofd gaan staan, maar toch. Wie weet kunnen we bij de selectietrainingen nog wat leren van die Corpsballen. Die hebben het vast afgekeken van de katholieke kerk, want die wisten ook wel raak met hun koorknapen. Maar goed, ik moet dus oppassen, want voor je het weet heb ik ook een #METOO-tje aan de broek hangen. Krijgt Hans het toch nog druk.  

Welke grootte hebben we het dan over? De handen van Trump? Zijn te lange stropdas? Die voelt zich een hele kerel tegenover de kleine Chineesjes. Hij heeft de wereldpolitiek en zijn familiebelangen zo ver vervlochten dat zijn kleindochter voor de Chinese Voice mag zingen. Xi Jinping zit naast Trump zelf in de draaistoel.  Donald wil als trotse opa met zijn te kleine handjes wel een tweetje sturen, want ook die zijn langer geworden.  Jippie;  Nog meer tekst om zo min mogelijk te zeggen. Waarschijnlijk gelooft hij het niet en heeft iemand hem verteld dat het fakenews is. Helaas, het is China en daar doet Twitter niet mee. Whatsapp dan?? Helaas, ook uit de lucht. De tocht door China beloofd voor hem een lange mars te worden. 

Deed er bij het volleyballen de grootte nog toe? De grootte van de zaal? Er passen krap vier velden in. De ruimte achter de opslagplek dan? Je mag er als een minivolleyballer in het veld staan met serveren. Gevolg;  alle ballen gaan uit. Daar gaat je thuisvoordeel. De lengte van een set? Is ook nog steeds tot 25, al roep ik altijd al blij bij 23-19. De grootse stem van Maarten die overigens wanneer hij langs de kant staat beduidend rustiger is. Kan ook zijn omdat hij jarig was en wijsheid nu eenmaal met de jaren schijnt te komen. Moet ik bij ons in het team trouwens nog maar zien. 

Jawel, bij ons was het zeker de lengte die bepaalde of we konden winnen. Of liever gezegd, het gebrek aan lengte. Tuurlijk, van Henk weten we dat hij zonder te springen toch gewoon een bal kan binnenbeuken en Ruud blokkeert standaard met het hoofd. De rest moet ter compensatie toch echt springen om boven het net uit te komen.  Maar afgelopen vrijdag was het nota bene de kleinste man met het grootste scoringspercentage.  Kabouter Prikprak zelf wist zo’n beetje iedere bal die hij kreeg om te zetten in een punt. Om de rest niet te veel de ogen uit te steken gaf ik als spelverdeler hem zo nu en dan een rotbal, maar hoe zeer ik de bal ook verklootte (toegegeven, ik kon ook echt niet beter), hij maakte het weer goed. Resultaat; een strakke winst na een lange vijfsetter. Wel een beetje lullig dat je met winst van het veld afloopt en dan een plek zakt op de ranglijst. Geeft niks, zetten we volgende week weer recht. Met lange, kleine en middelmatige mannen. Qua lengte dan, want de shirts mogen steeds meer van een stretch stofje zijn. One size fits all. 

Marty