“Schat, ik krijg hem niet omhoog!!” Mijn vrouw keek me verontrust aan. “Mijn arm, ik krijg m’n arm niet omhoog. ”. De blik ontspande.
Enige weken geleden liep ik op zo’n schuin omhoog lopende roltrap. Mijn zoon naast me. Ik had veel te gladde schoenen en de trap was nat. Er stond nog wel een waarschuwingsbord, maar die zie je altijd pas achteraf. Voor ik het wist deed ik een welbefaamde struikelduik en lag ik op de snufferd. Een harde val op de linkerschouder. Om me heen bezorgde mensen met de smartphone in de aanlag. Eén van hen mijn bulderende zoon. Hij kwam niet meer bij. Ik vrees dat het voorval onderwerp van spot wordt bij de eerst volgende Sniklaasviering. Jawel, ook dat is weer in het land. Wist toch net op tijd de haven weer te bereiken, want dat is toch elk jaar weer spannend. Dit jaar leek de pakjesboot gezonken alsof hij werd bestuurd door Schettino. Voer voor ontwikkelingspsychologen die alweer een toename van de clientèle zagen met door hen zelf aangeprate traumata. Maar geen nood. Net als bij elke andere religie komt het gewoon weer goed aan het eind. Kwestie van vertrouwen hebben. Gewoon een verdwaalde vreemdeling die welkom is in ons land. Anders dan de complotdenker David Icke, die niet naar binnen mocht. Geen logeerpartijtje voor hem bij Willem Engel. Laat ze samen een eigen landje stichten. Ik stel voor het Engelland te noemen. Ik hoor de discussies al over wie er de baas wordt; “Ikke….nee…Icke”
Ok, terug naar volleybal. Die avond na de val speelde we tegen Gemini. Kansloos verloren omdat het leek alsof iedere speler aan de andere kant van het veld een eigen tweelingbroer had meegenomen. Ze waren gewoon te groot, te lang en met te veel.
Over broers gesproken. Vorige week speelden we een wedstrijd tegen het team waar mijn broertje in speelt. Zes jaar jonger, 10 kilo lichter en hij heeft nog haar ook!! Maar hé, zoals een teamgenoot van mij zei : “Maar jij bent veel knapper”. Ik hou ook van jou Robert, zelfs als je liegt. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben jaloers op mijn spelvervelende broertje (sorry, da’s een freudiaantje ;-) en zijn fluwelen techniek. Zijn ballen lagen op alle posities goed. Hij doet dit al jaren en heeft zich in 1 ding bekwaamd. Ik niet; ik kan niks goed, maar alles een beetje, zoals ook de rest van ons team overigens. Bij ons en zeker bij mij beginnen de jaren te tellen. Met een kapotte knie kwam dit keer zelfs mijn hele lijf amper omhoog. De balletjes moesten er topspin overheen en vormde geen enkel gevaar voor de tegenstander. Ook de rest van het team had een offday. Dat is dan wel weer fijn dat we dat samen doen. Zijn we toch ergens goed in. Niet dat we de punten nodig hebben of zo. We stonden inmiddels op -3. Dat is ongeveer net zo koud als de douches in de Galgenwaard. Nog kouder dan in de Amerena. Kijken of we de SRO zo gek krijgen volgende week de douche nog kouder te zetten voor de gastenkleedkamer. Geven we ze ook nog eens lauw bier. Sorry mannen, ’t is energiecrisis. Wij leven al jaren met de malversaties van de SRO dus wij zijn wel wat gewend. Misschien moeten we de gemeente Amersfoort een extra subsidie vragen. Als de tennisvereniging een dikke ton krijgt voor een blaashalletje, krijgen wij toch wel een paar emmers warm water?
Deze week weer een wedstrijd. Weer tegen mijn broertje. Mijn knieën hebben het inmiddels echt laten afweten dus ik coach. Leek me best een leuke wedstrijd om de rest van de familie bij uit te nodigen. Die van mij waren er niet. Wel internationale aandacht want Pietro z’n broer zat er wel. Beetje aandacht vanaf de tribune is altijd leuk. Net Qatar. Ik hoorde vandaag dat de sportminister Conny Helder naar het WK gaat. Benieuwd wat ze daar gaat zeggen om aandacht te vragen voor de inclusiviteit en arbeidsomstandigheden. Met regenboogjurkje en megafoon? Spandoek in het Nederlands? Het konnie helderder.
Maar goed, de verwachting om weer bruut ingemaakt te worden door broertjelief leverde een mooie andere verrassing op. Geen “E tu brute?” Geen broederlijk verraad? Welnee, gewoon een eerlijke strijd. Zij waren eerst beter dan wij en vice versa . Naderhand omhelzen we elkaar, nemen we een biertje en een hapje en geven we zo broederlijkheid een twist. De strijd? Onbeslist.
Marty